Art. 66.
1. Pojazd uczestniczący w ruchu ma być tak zbudowany,
wyposażony i utrzymany, aby korzystanie z niego:
1) nie zagrażało bezpieczeństwu osób nim jadących lub innych uczestników
ruchu, nie naruszało porządku ruchu na drodze i nie narażało kogokolwiek na
szkodę;
2) nie zakłócało spokoju publicznego przez powodowanie hałasu
przekraczającego poziom określony w przepisach szczegółowych;
3) nie powodowało wydzielania szkodliwych substancji w stopniu
przekraczającym wielkości określone w przepisach szczegółowych;
4) nie powodowało niszczenia drogi;
5) zapewniało dostateczne pole widzenia kierowcy oraz łatwe, wygodne i pewne
posługiwanie się urządzeniami do kierowania, hamowania, sygnalizacji
i oświetlenia drogi przy równoczesnym jej obserwowaniu;
6) nie powodowało zakłóceń radioelektrycznych w stopniu przekraczającym
wielkości określone w przepisach szczegółowych.
1a. Pojazdy kategorii M oraz M powinny być wyposażone w homologowany
ogranicznik prędkości ograniczający maksymalną prędkość tych pojazdów do 100
km/h, pojazdy kategorii N oraz N powinny być wyposażone w homologowany
ogranicznik prędkości ograniczający maksymalną prędkość tych pojazdów do 90
km/h. Ogranicznik prędkości powinien być montowany przez producenta lub
jednostkę przez niego upoważnioną.
1b. Przepis ust. 1a nie dotyczy pojazdu:
1) specjalnego lub używanego do celów specjalnych Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Krajowej Administracji
Skarbowej wykorzystywanego przez Służbę Celno-Skarbową, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Więziennej, Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Służby Ochrony Państwa i jednostek
ochrony przeciwpożarowej;
2) zabytkowego;
3) nierozwijającego, ze względów konstrukcyjnych, prędkości większej niż
odpowiednio określone w ust. 1a;
4) używanego do prowadzenia badań naukowych na drogach;
5) przeznaczonego wyłącznie do robót publicznych na obszarach miejskich;
6) kategorii N oraz M o maksymalnej masie całkowitej przekraczającej 10 t,
zarejestrowanego przed dniem 1 stycznia 1988 r.;
7) kategorii N , M oraz M o maksymalnej masie całkowitej nieprzekraczającej
10 t, zarejestrowanego przed dniem 1 października 2001 r.
1c. Minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze szczególne
zagrożenia występujące podczas przewozu towarów niebezpiecznych, może
określić w drodze rozporządzenia niższe niż ustalone w ust. 1a wartości ustawień
urządzeń ograniczających maksymalną prędkość pojazdów przewożących niektóre
towary niebezpieczne.
1d. Pojazd silnikowy i pojazd szynowy może być wyposażony w blokadę
alkoholową montowaną przez producenta urządzenia lub jego upoważnionego
przedstawiciela.
1e. Kalibrację blokady alkoholowej wykonuje się co 12 miesięcy. Pierwszą
kalibrację blokady alkoholowej wykonuje się przed montażem urządzenia
w pojeździe.
1f. Producent urządzenia lub jego upoważniony przedstawiciel przeprowadza
kalibrację blokady alkoholowej i wystawia dokument potwierdzający jej kalibrację.
1g. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania funkcjonalne i wymogi techniczne blokady alkoholowej oraz wzór
dokumentu potwierdzającego kalibrację blokady alkoholowej, uwzględniając
dostępność rynkową takich urządzeń oraz konieczność zapewnienia
bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego.
2. Urządzenia i wyposażenie pojazdu, w szczególności zapewniające
bezpieczeństwo ruchu i ochronę środowiska przed ujemnymi skutkami używania
pojazdu, powinny być utrzymane w należytym stanie oraz działać sprawnie i
skutecznie.
3. Urządzenia służące do łączenia pojazdu ciągnącego z przyczepą powinny
zapewnić bezpieczne ciągnięcie przyczepy o dopuszczalnej masie całkowitej
przewidzianej do ciągnięcia przez ten pojazd, uniemożliwić samoczynne
odłączenie się przyczepy oraz zapewnić prawidłowe działanie świateł i hamulców,
o ile przyczepa jest w nie wyposażona.
3a. Pojazd uczestniczący w ruchu powinien posiadać nadane przez
producenta, z zastrzeżeniem art. 66a, cechy identyfikacyjne:
1) numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub ramy.
2) (uchylony)
4. Zabrania się:
1) umieszczania wewnątrz i zewnątrz pojazdu wystających spiczastych albo
ostrych części lub przedmiotów, które mogą spowodować uszkodzenie ciała
osób jadących w pojeździe lub innych uczestników ruchu;
1a) stosowania w pojeździe przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych
z pojazdów, których ponowne użycie zagraża bezpieczeństwu ruchu
drogowego lub negatywnie wpływa na środowisko;
2) stosowania w pojeździe przedmiotów wyposażenia i części
nieodpowiadających warunkom określonym w przepisach szczegółowych;
3) umieszczania w pojeździe lub na nim urządzeń stanowiących obowiązkowe
wyposażenie pojazdu uprzywilejowanego, wysyłających sygnały świetlne
w postaci niebieskich lub czerwonych świateł błyskowych albo sygnał
dźwiękowy o zmiennym tonie;
4) wyposażania pojazdu w urządzenie informujące o działaniu sprzętu
kontrolno-pomiarowego używanego przez organy kontroli ruchu drogowego
lub działanie to zakłócające albo przewożenia w pojeździe takiego urządzenia
w stanie wskazującym na gotowość jego użycia; nie dotyczy to pojazdów
specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Krajowej Administracji Skarbowej
wykorzystywanych przez Służbę Celno-Skarbową, Służby Ochrony Państwa
oraz Biura Nadzoru Wewnętrznego;
5) wymiany nadwozia pojazdu posiadającego cechy identyfikacyjne, o których
mowa w ust. 3a pkt 1;
6) dokonywania zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazdu,
z wyjątkiem:
a) pojazdu, na którego typ zostały wydane:
– świadectwo homologacji typu WE pojazdu,
– świadectwo homologacji typu pojazdu,
– świadectwo homologacji typu WE pojazdu dla pojazdów
produkowanych w małych seriach,
– świadectwo homologacji typu pojazdu dla pojazdów
produkowanych w małych seriach,
– dopuszczenie do ruchu drogowego pojazdu z końcowej partii
produkcji,
– uznanie świadectwa homologacji typu pojazdu wydanego zgodnie
z procedurą homologacji typu przez właściwy organ innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
– uznanie świadectwa homologacji typu pojazdu dla pojazdów
produkowanych w małych seriach wydanego na dany typ pojazdu
zgodnie z procedurą homologacji typu przez właściwy organ innego
niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej,
– dopuszczenie jednostkowe pojazdu,
– uznanie dopuszczenia jednostkowego pojazdu wydanego przez
właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
– świadectwo dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu,
– dokumenty, o których mowa w ustawie z dnia 14 kwietnia 2023 r.
o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia, w tym:
– – świadectwo homologacji typu UE pojazdu,
– – świadectwo homologacji typu ONZ wydane dla pojazdu,
– – świadectwo krajowej homologacji typu pojazdu,
– – świadectwo krajowej homologacji typu pojazdów
produkowanych w małych seriach,
– – zezwolenie na dopuszczenie do ruchu drogowego pojazdu
z końcowej partii produkcji,
– – uznanie świadectwa krajowej homologacji typu pojazdu
wydanego zgodnie z procedurą krajowej homologacji typu przez
właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
– – uznanie świadectwa krajowej homologacji typu pojazdów
produkowanych w małych seriach wydanego na dany typ
pojazdu zgodnie z procedurą krajowej homologacji typu
pojazdów produkowanych w małych seriach przez właściwy
organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej,
– – świadectwo krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu,
– – uznanie świadectwa krajowego indywidualnego dopuszczenia
pojazdu wydanego przez właściwy organ innego niż
Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej,
– – świadectwo unijnego indywidualnego dopuszczenia pojazdu,
– – świadectwo krajowej homologacji typu tramwaju,
– – świadectwo krajowej homologacji typu trolejbusu,
b) pojazdu, w którym zmian konstrukcyjnych dokonał przedsiębiorca
prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie.
4a. Przepis ust. 4 nie dotyczy pojazdu zabytkowego – w zakresie pkt 1–3,
z zastrzeżeniem, że w przypadku pkt 3 obowiązuje zakaz korzystania z tych
urządzeń podczas jazdy i postoju.
4b. Potwierdzenia spełnienia odpowiednich warunków lub wymagań
technicznych w odniesieniu do pojazdów, w których dokonano zmian
konstrukcyjnych, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 5,
dokonuje służba techniczna wyznaczona przez Dyrektora Transportowego Dozoru
Technicznego albo Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego.
5. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrami
właściwym do spraw wewnętrznych oraz Obrony Narodowej określi, w drodze
rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów oraz zakres ich niezbędnego
wyposażenia.
5a. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
warunki techniczne pojazdów wchodzących w skład kolejki turystycznej oraz
zakres ich niezbędnego wyposażenia.
6. Ministrowie Obrony Narodowej oraz właściwy do spraw wewnętrznych
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określą, w drodze
rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów specjalnych i używanych do celów
specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej,
minister właściwy do spraw finansów publicznych oraz Minister Sprawiedliwości,
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, określą, w drodze
rozporządzenia, warunki techniczne pojazdów specjalnych i używanych do celów
specjalnych Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Krajowej
Administracji Skarbowej, Służby Więziennej i straży pożarnej.
8. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 5–7, należy uwzględnić
w szczególności:
1) konieczność zapewnienia bezpiecznego korzystania z pojazdów;
2) zapewnienie możliwie najmniejszego negatywnego wpływu pojazdów na
środowisko;
3) przepisy i porozumienia międzynarodowe dotyczące pojazdów, ich
wyposażenia i części;
4) przeznaczenie pojazdów oraz sposób ich wykorzystania.
9. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw klimatu,
kierując się względami technicznymi, zasadami bezpieczeństwa ruchu drogowego
i wymogami ochrony środowiska oraz mając na celu zapobieganie
nieprawidłowościom w obrocie przedmiotami wyposażenia i częściami
wymontowanymi z pojazdów, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz
przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów, których ponowne
użycie zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub negatywnie wpływa na
środowisko.
Art. 66a.
1. Cechy identyfikacyjne, o których mowa w art. 66 ust. 3a, nadaje
i umieszcza producent.
2. Starosta właściwy w sprawach rejestracji pojazdu wydaje decyzję
o nadaniu cech identyfikacyjnych w przypadku pojazdu:
1) zbudowanego przy wykorzystaniu nadwozia, podwozia lub ramy konstrukcji
własnej, którego markę określa się jako „SAM”;
2) w którym dokonano wymiany ramy lub podwozia na odpowiednio ramę lub
podwozie bez numeru fabrycznego;
3) odzyskanego po kradzieży, w którym cecha identyfikacyjna uległa zatarciu
lub sfałszowaniu;
4) nabytego na licytacji publicznej lub od podmiotu wykonującego orzeczenie
o przepadku pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, w którym cecha
identyfikacyjna uległa zatarciu lub sfałszowaniu;
5) w którym cecha identyfikacyjna uległa zatarciu lub sfałszowaniu,
a prawomocnym orzeczeniem sądu zostało ustalone prawo własności pojazdu;
6) w którym cecha identyfikacyjna uległa skorodowaniu lub została zniszczona
podczas wypadku drogowego albo podczas naprawy;
7) zabytkowego, w którym cecha identyfikacyjna nie została umieszczona.
3. Okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 6 i 7, powinny być
potwierdzone pisemną opinią rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa
w art. 79a; opinia powinna wskazywać pierwotną cechę identyfikacyjną lub
jednoznacznie wykluczać ingerencję w pole numerowe w celu umyślnego jej
zniszczenia lub zafałszowania albo wskazywać na brak oryginalnie umieszczonej
cechy identyfikacyjnej.
4. Umieszczone cechy identyfikacyjne starosta wpisuje w dowodzie
rejestracyjnym i w karcie pojazdu, jeżeli była wydana.
5. Minister właściwy do spraw transportu, uwzględniając znaczenie cech
identyfikacyjnych dla zapewnienia pewności i bezpieczeństwa obrotu pojazdami,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób oraz tryb ich nadawania
i umieszczania w przypadkach, o których mowa w ust. 2.
Art. 67.
1. Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego może, w drodze
decyzji administracyjnej, w indywidualnym uzasadnionym przypadku, zezwolić na
odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinien odpowiadać pojazd, mając
na uwadze:
1) konieczność zapewnienia bezpiecznego korzystania z pojazdu oraz
bezpieczeństwa pieszych;
2) zapewnienie możliwie najmniejszego negatywnego wpływu pojazdu na
środowisko i infrastrukturę drogową;
3) przeznaczenie pojazdu oraz sposób jego wykorzystania.
1a. Nie wymaga się zezwolenia na odstępstwo, o którym mowa w ust. 1,
w przypadku wykonywania przez podmiot uprawniony, o którym mowa w art. 80s
ust. 2, zajmujący się produkcją pojazdów, jazdy testowej dla niekompletnego
samochodu ciężarowego albo niekompletnej przyczepy, jeśli przed kompletacją
pojazdy te nie spełniają warunków technicznych w zakresie:
1) przedniego i tylnego zderzaka lub urządzenia ochronnego zabezpieczającego
przed wjechaniem pod pojazd innego pojazdu;
2) osłon bocznych;
3) błotników;
4) świateł zewnętrznych pojazdu: kierunkowskazów bocznych i świateł
odblaskowych bocznych, pozycyjnych bocznych oraz obrysowych przednich
i tylnych.
2. Rada powiatu może wprowadzić obowiązek wyposażenia pojazdów
zaprzęgowych w hamulec uruchamiany z miejsca zajmowanego przez kierującego.
3. Zezwolenie na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinien
odpowiadać pojazd, jest wydawane na wniosek właściciela lub posiadacza pojazdu,
po uiszczeniu opłaty. Maksymalna wysokość opłaty nie może przekroczyć 600 zł.
4. Wniosek o wydanie zezwolenia na odstępstwo od warunków technicznych,
jakim powinien odpowiadać pojazd, powinien zawierać:
1) dane pojazdu:
a) rodzaj, markę, typ, model,
b) numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub ramy;
2) dane dotyczące właściciela lub posiadacza pojazdu:
a) imię i nazwisko (nazwę lub firmę),
b) adres zamieszkania (siedziby);
3) zakres wnioskowanego odstępstwa od warunków technicznych, jakim
powinien odpowiadać pojazd;
4) uzasadnienie wniosku;
5) nazwę i adres organu, który będzie dokonywał rejestracji pojazdu.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć:
1) dowód własności pojazdu lub dokument potwierdzający powierzenie pojazdu,
o którym mowa w art. 73 ust. 5;
2) zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu
wskazujące, których warunków technicznych pojazd nie spełnia – jeżeli jest
wymagane;
3) świadectwo zgodności WE albo świadectwo zgodności wraz z oświadczeniem
zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i
ewidencji pojazdu – jeżeli są wymagane;
4) sprawozdanie z badań potwierdzające spełnienie odpowiednich warunków
lub wymagań technicznych w celu indywidualnego dopuszczenia pojazdu
w przypadku pojazdu, o którym mowa w art. 59 ust. 3 ustawy z dnia
14 kwietnia 2023 r. o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia
– jeżeli jest wymagane;
5) dokument sporządzony przez jednostkę uprawnioną wskazujący warunki lub
wymagania techniczne obowiązujące na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a niespełnione przez pojazd objęty dopuszczeniem jednostkowym
udzielonym na dany pojazd przez właściwy organ państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w przypadku pojazdu objętego procedurą uznania
dopuszczenia jednostkowego przez Dyrektora Transportowego Dozoru
Technicznego – jeżeli jest wymagany;
6) oświadczenie producenta pojazdu, opinię jednostki uprawnionej albo opinię
rzeczoznawcy samochodowego, o którym mowa w art. 79a, dotyczące danych
technicznych pojazdu w zakresie objętym wnioskiem – jeżeli jest wymagane;
7) dowód rejestracyjny kraju poprzedniej rejestracji pojazdu – jeżeli jest
wymagany;
8) dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 3;
9) wyraźne zdjęcia pojazdu przedstawiające: całą bryłę pojazdu z dwóch
przekątnych z przodu i z tyłu, numer VIN albo numer nadwozia, podwozia
lub ramy, umieszczony w sposób trwały na nadwoziu, ramie lub innym
podobnym podstawowym elemencie konstrukcyjnym, tabliczkę znamionową
pojazdu, umiejscowienie kolumny kierowniczej – jeżeli są wymagane.
6. Zezwolenie na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinien
odpowiadać pojazd, w przypadku pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 2a i 4,
jest wydawane na wniosek, który powinien być złożony za pośrednictwem
odpowiednio Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego do spraw
zagranicznych i zawierać:
1) dane pojazdu:
a) rodzaj, markę, typ, model,
b) numer VIN albo numer nadwozia, podwozia lub ramy;
2) dane dotyczące właściciela lub posiadacza pojazdu oraz okres jego pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) zakres wnioskowanego odstępstwa od warunków technicznych, jakim
powinien odpowiadać pojazd.
7. W przypadku pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 2a i 4, przepisów
ust. 3 i 5 nie stosuje się.
8. Właściciel lub posiadacz pojazdu w przypadku uzyskania zezwolenia na
odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinien odpowiadać pojazd, w
przypadku pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 2a i 4, przekazuje
zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu do Dyrektora
Transportowego Dozoru Technicznego, za pośrednictwem odpowiednio Ministra
Obrony Narodowej albo ministra właściwego do spraw zagranicznych, w terminie
30 dni od dnia wydania tego zezwolenia.
9. Zezwolenie na odstępstwo od warunków technicznych, jakim powinien
odpowiadać pojazd w zakresie mas, nacisków osi lub wymiarów pojazdu, nie
zwalnia z obowiązku uzyskania zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego,
o którym mowa w art. 64 ust. 1 pkt 1.
10. Opłata, o której mowa w ust. 3, stanowi przychód Transportowego Dozoru
Technicznego.
11. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłaty za wydanie zezwolenia na odstępstwo od warunków
technicznych, jakim powinien odpowiadać pojazd, mając na uwadze ponoszone
koszty związane z jego wydaniem oraz usprawnienie procedur w tym zakresie.
